dimanche 4 décembre 2011

2010 artik benimlesin ( dogum hikayemiz)

allahima hergun  sukrettim annem seni bana nasip ettigi icin   gune uyanmak ne guzeldi seninle...
ve sen tam 2,5 aylik olmustun  5 haziran 2010 doktor kontrolumuz vardi seni gorecegim icin cok mutluydum evet doktorun yanindayim ve sen ordaydin annem neguzeldi seni gormek kalp atisini dinlemek doktorun mimiklerini inceliyordum bellliki sorun vardi icime sanki ates dustu annem doktor ense kalinligindan bahsetti ve hic birsey soylemeden ultrasonu kapatti ve anlatmaya basladi ensen normalden fazlasiyla kalinmis mongol olma riskin cok yuksekmis babaninda durumunu bildigi icin direk aldirmami istedigini soyledi ben sana nasil kiyardim bukadar istemisken bukadar dualar etmisken sana kiyamazdim ben annem...




cok dua ettim allaha onun merhametine sigindim biliyordum annem rabbimin merhameti bir annenin
merhametinden kat kat ustundu sana merhamet etmesi icin coook dua ettim...sabah saat 8 de doktorun telefonuyla uyandik  doktor senin mongol olmadigini ve kiz oldugunu soyleyerek bizi cooook mutlu etti allaha binlerce kez sukurler olsun.....  




  artik baslasin hazirliklar :)) sen daha minicikken anne basladi bile biseler almaya ilk sana 2 tane tulum ve battaniye almistim gidip gelip onlara bakip guluyordum cok mutluydum sorunlar bitmisti iste 5. ayda sana bebek odasi bakmaya baslamistim ama evimizde yer yoktu sana oda yapabilmek icin nede cok istiyordum senin icin bir oda yapabilmeyi ben evde yer olmamasina ragmen senin oda takimini begenmistim bile pusetinde tamamdi  hazirliklar yavas yavas tamamlaniyordu kiyafetler gunden gune cogalmisti bile...



 7. aydayiz annem doktor kontrolundeyiz ben bu surat ifadesini taniyordum annem yine sorun var belli doktorun agzindan tek bir kelime bekliyorum susuyor sadece kafani inceliyor kalbim yerinden cikicak artik emindim sorun vardi sustum hicbirsey sormadan sadece seni izledim bu seferde basinda fazla su varmis buda neydi simdi nerden cikmisti hersey ne guzeldi oysa simdiye kadar.... sen sakin uzulme ne olursa olsun anne seni asla birakmicak annenin yuregine yine ates dustu :(



 haftada birgun kontrollerdeyiz allahim nasil zordu herhafta gitmek  kontrol vee  birsey daha soylerse korkusu artik babanin zoruyla gidiyordum ama oncesinde hep aglama krizleri korkuyordum annem ben senden hic vazgecmedim artik doktoru gormek istemiyordum ne olursa olucakti zaten daha fazla yipranmak istemiyordum yorulmustum....bizde bu kadar sorunun icinde ev bulduk tasiniyoruz hemde ayni binada daha buyuk bir daire sana odada yapabilicez bu sefer ama annenin hevesi kacti bile yeterki sen iyi olda biz senin braberde yatariz sen yeterki saglikla gel annem.............



8. aydayiz su yine yukselmis neolcakti peki simdi o su neden yukseliyordu 10 000 bir gorulurmus oda bizi bulmus peki simdi neolcakti simdi cesaretimi topladim bugune kadar doktor anlatiyordu hep bu sefer ben sorucaktim bu suyun sana ne gibi zararlar verebilecegini ve ogrendim gelisim geriligi yaparmis yani gec yurume gec konusma gibi diyecekte yapacak birsey yoktu annem sustum....



9. yine kontroldeyiz elim ayagim titriyor seni izlemek ne kadar guzel bir duygu bide su doktor sussa hicbirsey demese hersey yolunda dese dunyalar benim olucakti ama alismisti anne artik anliyordu doktorun mimiklerinden ohh be bu sefer sorun yoktu belli evet bu ay su yukselmemisti annem cok sukur....



 adinida ogrendik bu hastaligin hidrosefaliymis annem hayat anneye neler ogretti bi bilsen ......
ve son 3 hafta bu arada yeni evimize tasindik  anneanne dede ve sura teyze fransaya geldiler ne buyuk mutluluk bu benim icin allahima ailem benim evimdeler sana sukurler olsun gelemezler vize vermezler konularindan sonra bizim evimizdeydiler cok sukur allahim yanliz degilim iste ailem burda annemmm burda onu ilk gordugumde sanki sirtimda dag varmista annem yardima gelmis  gibi hissettim sarilip ne cok aglamastik cok yipranmistim annem onlar geldiginde sanki yukum hafiflemisti simdi dahada guclu hissediyordum kendimi...




son 2 hafta anne iyi degil surekli tansiyonu cikiyor eli ayagi cok sis ve cok yorgun bu tasinma telasi filan cok yordu anneyi hele bunlari yanliz yapman ailenden kimsenin yaninda olmamasida cabasi...
anne hastaneye yatmak zorunda cunki tansiyon hic inmiyor ama annemler evdeydi hastaneye gitmek istemiyordum son 1 hafta mecburen yatirdilar gitgide kotuye gidiyordum tansiyon dusmuyordu ama icim rahatti irem  ablanin yaninda anneanneler vardi artik..




 hastane ne sIkIcI  biryerdi oyle ama evimiz hastaneye cok yakinda hickimse bizi yanliz birakmiyordu annneanneler babaanneler hep bizi gormeye geliyorlardi hemde birbirinden guzel yemeklerle :)) ama baban cok yorulmustu nede olsa oda rahatsizdi durumu ortadaydi  anne onada cok uzuluyordu ama elden hicbirsey gelmiyordu baban sabah gelip ta gece eve gidiyordu yasak olmasina ragmen 3 gunde benimle hastanede yatti canim benim ya onu cok seviyorum......




BUYUK GUN   20 12 2010 sabah dogumu baslatmak icin ilac verdiler ama ben gayet iyiydim kalktim hersey yolunda yemek yedik ictik ohhh keyifler yerinde baban oglen 12 de geldi yanima biz gayet rahatiz artik bakip bakip guluyordu tam 1 haftadir hastanedeyiz :) aksam oldu yemegimizi yedik yine herkez yanimizda bizse yine cok rahatiz herkez evlerine dagildi  ve sen onlar gittikten 3 saat sonra geldin 51 cm ve 4 300gr olarak dunyaya geldin saat 23 05 te herkes birdaha toplandi hastaneye ne komikti ama :)))




 dogdun kucagima verdiler sorun vardi belliydi ebe hemen seni benden aldi ve iceri goturduler babaya git dedim bebegin yanina babani almadilar yanina ben aglama krizlerine girdim sorun var diye aglamaya basladim doktorlar cogaldi herkes senin basinda aradan 15 dk gecti doktor bebeginiz nefes alamiyor hemen buyuk devlet hastanesine yollamaliyiz dediler ne buyuk hata yapmistim seni ozelde dogurarak  ama bilemezdim annemm :(










seni kucagima alamadan goturduler benden hic iyi degildin dudaklarin mosmordu rengin bembeyaz di ve beni oylece kalakaldim sense gitmistin ben o hastanede sabahladim sonra benide senin kaldigin hastaneye transfer ettiler ama sana asla dokunamazdim yasakti ne zordu allahim ordaydin ama sana dokunamiyordum  sen 2 gunlukken dokunmama izin verdiler ne cok aglamistimm ogun ve 4 gunde kucagima verdiler .......





    
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
sen hastanedeyken neler demedilerki allahim hemsireler baska diyordu doktorlar baska asla         ememicegini soylemisti hemsire agladiginda emzik vermek istedigimde bana tebessum edip hanim    efendi bebeginiz beslenemiyor nasil emsin demisti seni burnundan besliyorlardi cunki  allahim o      koridorlar dile gelse o lafin bana nasila aci verdigini anlatsalar aglaya aglaya olmustum :((( doktor    bana spastik ozurlu olabilecegini soylemisti bacaklarinin arasinin cok acik oldugunu                          yuruyemiyecegini bile soylemisti  ve bunlar yetmezmis gibi bide dogumda sag kolunun damarlari ezilmis ve hic kimildatamiyordun doktor bize ya 6 ay icinde duzelir yada omur boyu bu kolunu kullanamaz demisti...



 


ama sen tam 7 gunlukken kolunu kimildattin ve doktorlari sasirttin bizede dunyalari vermistin ne cok sevinmistim........sen 22 gun kaldin hastanede ve kaldigin muddetce oyle hastaliklar dedilerki nasil dayandigima sasiriyorum rabbim gercekten sabrinida dayanma gucunude veriyor hamd olsun ...
ve 23. gun evimize gidebilecegimizi soylediler ama 1 hafta sonra ameliyat olma sartiyla mecburen aglaya aglaya kabul edip evimize geldik annem :(((
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
hosgeldin annem allahim sana hayirli saglikli bi hayat nasip etsin insallah hayat hikayemiz asil bundan sonra basliyor annem allah yar ve yardimcimiz olsun ....
 
 

1 yorum:

Unknown a dit…

yaşadıklarınızı okurken her satırda ağladım çünkü kendi yaşadıklarımda var anlattıklarınızda..keşke olmasa bebeklere bişey,keşke hastalık onları hiç bulmasa ama oluyor...en büyük imtihan bu olsa gerek,çaresizce beklemek..elinden bişey gelmeden gece gündüz ağlaya ağlaya beklemek..
benim bebeğimde doğduğunda nefes almıyordu vermemişlerdi kızımı bana..sonra düzeldi dediler verdiler ne mutluluktu..2.5 ay sonra bebeğimi Allaha yollamak zorunda kaldım..15 gün hastanede kaldıktan sonra ,hayatımın her dakikası işkence gibi geçen 15 günün ardından kalp büyümesi sebebiyle vefat etti bebeğim...22 mart 2013 ..hayatım karardı çok uzun süre kendime gelemedim..hala da gelebilmiş değilim ama sizin hikayenizi okuyunca yüreğim ezildi..parça parça oldum..yaşadıklarınız öyle zor ki..Allah kimsenin başına vermesin kimseyi evladıyla imtihan etmesin sabrınız dirayetiniz hiç kaybolmasın ve Allah sağlığıyla beraber bebeğinizi size bağışlasın..ben göremedim bebeğimin büyüdüğünü oysaki hep bir ay sonra nasıl görünecek ,büyüyünce kimbilir ne güzel bir kız olacak demiştim ona baka baka...Allahım yar ve yardımcınız olsun şifasını versin güzel yavrunuzun..çok güzel bir annesiniz çok şanslı bir bebeğiniz var..sevgilerle öpün o meleği benim için

Enregistrer un commentaire

Related Posts Plugin for WordPress, Blogger...