mercredi 9 mai 2012

kardeslerime....



9 kiz kardes olupta gurbette yapayanliz olmak ne kadarda aci keske yaninizda olabilsem............

                                                SIZI COK SEVIYORUM.......

yok yok bu hastalik yakamizi birakmicak :(((

birkac gundur yine karnimizda kramplarimiz basladi artik alistik...

                                 belliki yine hasta olucak derken dun yine ates veyine ishal allahim

nasil kurtulucaz biz bu hastaliktan bilmiyorumm bilmiyorummmm......

                             Okadar saskinimki  kizim neleri atlatti bunuda atlaticak diyorum hoopp

yine geri geliyor nasil bir illetmis bu CLOSTIRIDIUM DIFFICILE.......

                            allahim su hastaliktan kurtulmanin yolunu bulmayi nasip et bize :(((



 hastaliklari devam ettikce gerilimede artiyor nasil yardimci olabilirim


                        bilmiyorum acaba benmi pasif bir ANNEYIM yetemiyormuyum


bebegime derken buluyorum kendimi cogu zaman


                       gungune geriledigini  goruyorum resmen vucud halsizlesiyor


 oda hicbirseyi yapamiyor allahim ne olur guc kuvvet ver kizima.......

             

mardi 8 mai 2012

anne olmadan once....

Anne olmadan önce
Gece ne kadar geç yatacağım ya da sabah ne kadar geç kalkacağımı düşünmezdim.
Dişlerimi fırçalar, saçlarımı uzun uzun tarayabilirdim...
Evimi her gün temizlerdim. Hatta süsler, püsler, küçük dekorasyon oyunları yapardım.
Evimi dağıtacak şeylerin küçük oyuncaklar, yırtık kağıtlar olacağı aklıma bile gelmezdi...
Saksılarımın zehirli olup olmadığını düşünmemiştim bile. Ya da banyoda duran el sabununun bir içecek gözüyle görülebileceğini...


Anne olmadan önce...

Üzerime bu kadar işeneceğini, kusulacağını ve daha da ilginci bundan rahatsız olmayacağımı bilemezdim. Gaz çıkartmanın eğlenceli tarafını göremezdim.

Anne olmadan önce...

Ağlayan bir bebeği aşısı yapılsın ya da test için kan alınacak diye böğüre böğüre kucağımda sıkabileceğimi bilmezdim. Ağlamaklı gözlere bakıp ağlayabileceğimi, minik bir tebessümden büyük mutluluklar yaşayabileceğimi düşünemezdim.
Saatlerce uyuyan bir bebeği seyretmek için uyanık kalabileceğimi...


Anne olmadan önce...

Kalbimin vücudumun dışında bir yerlerde olabileceğini...
Aç bir bebeği doyurmanın insanın ruhunu nasıl doyurabildiğini..
Bir anne ile çocuğunun arasındaki bağın göbek bağından çok daha sağlam olduğunu...
Bu kadar küçük bir bedenin bu kadar büyük bir huzur verebileceğini...
Düşünemezdim.


Anne olmadan önce...

Bütün bir gece boyunca, hatta geceler boyunca her şeyin yolunda gidip gitmediğini kontrol etmek için 10 dakikada bir uyanacağıma...
Kapılardan nefes sesi dinleyeceğime...
Başkasının öksürüklerinin ciğerimi parçalayabileceğine...
Bir insan öpücüğünün kesilen parmağımın acısını dindirebileceğine...

İnanamazdım...

lundi 7 mai 2012

Related Posts Plugin for WordPress, Blogger...